بهینه سازی پرآوری و بررسی ریشه زایی گیاه گل محمدی rosa damascena mill) ) در شرایط درون شیشه ای

گل محمدی ( rosa damascena mill ) یک محصول اقتصادی ارزشمند است که به شکل های مختلف در بازارهای داخلی و بین المللی عرضه می شود. با توجه به ارزش این گیاه در این تحقیق، جهت ارائه پروتکل مناسبی برای کشت درون شیشه ای آن، آزمایشات مختلفی انجام شد. در هر مرحله از ریزازدیادی (مرحله استقرار، پرآوری و ریشه زایی) تیمارهای مختلف محیط کشت، هورمونی و همچنین ترکیب های تیماری مختلف مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که محیط کشت مناسب برای مراحل استقرار و پرآوری این گیاه، محیط ms تغییریافته بود، که ترکیب بدون هورمون آن برای مرحله استقرار ریزنمونه ها و برای پرآوری، همان محیط کشت با 4 میلی گرم در لیتر هورمون bap و 25/0 میلی گرم در لیتر هورمون iaa بیشترین و بهترین کیفیت نوساقه را تولید کرد. جهت افزایش ارتفاع ساقه بعداز 75 روز انتقال نوساقه ها به محیط ms تغییر یافته که حاوی 4 میلی گرم در لیتر هورمون bap و 25/0 میلی گرم در لیتر هورمون iaaو 2/0 میلی گرم ga3 بود، باعث تولید بیشترین تعداد و ارتفاع نوساقه شدند. نوساقه های تولید شده به محیط های ریشه زایی منتقل شدند. در این مرحله دو آزمایش طراحی شد. در آزمایش اول ریشه زایی، 72 ترکیب تیماری و در آزمایش دوم 36 ترکیب تیماری مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت محیط کشت ms تغییر یافته (عناصر ماکرو آن به ½ کاهش یافته بود) بدون زغال فعال و بستر کشت مایع ، دارای 2 میلی گرم در لیتر naa، به عنوان محیط کشت بهینه برای ریشه زایی درون شیشه ای این گیاه معرفی شد.